ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...Μια λέξη χιλιοειπωμένη και για πολλούς κορεσμένη στις μέρες μας...Ποιος άλλωστε ενδιαφέρεται για αυτά τα μεγάλα λόγια που κάποτε ανέτρεφαν γενιές κ γενιές παιδιών??Ποιος ενδιαφέρεται για γιορτές σαν τη σημερινή-που πλέον φαντάζουν για το συντριπτικό ποσοστό των συμπολιτών μας,ανούσιες και ξεπερασμένες-τη στιγμή που τα γρανάζια της Τρόικας και του ΔΝΤ καιροφυλακτούν για να βρουν τυχόν ολίσθημα της ελληνικής οικονομίας και να κηρύξουν την πτώχευση της χώρας..??
Ωστόσο θέλοντας να ξεφύγω από την πεπατημένη οδό,θα ήθελα μέσα απ΄αυτές τις αράδες να ευχαριστήσω όλους αυτούς του συνομήλικους μου τότε,που δεν δίστασαν να πάνε κόντρα στο ρεύμα και σε κάθε μορφή εξουσίας που διαφέντευε αυτόν τον τόπο...Ένα τεράστιο ευχαριστώ στο Κομνηνό και στα υπόλοιπα παιδιά που ακόμα και σήμερα,37 χρόνια αργότερα,βρίσκονται βαθιά χαραγμένα στη μνήμη τόσων...Ευχαριστώ γιατί δεν έχω και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω πως αυτή η χώρα γέννησε τη δημοκρατία και όλοι εμείς έχουμε χρέος να τη διαφυλάτουμε...Ευχαριστώ που ακόμα θέλω να πιστεύω στα δικά τους ιδανικά(και ας κινδυνεύω να χαρακτηριστώ ρομαντικός) ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...Ευχαριστώ που δώσατε το αίμα σας για μένα και ας μην με γνωρίσατε ποτέ..
Το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι πως δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι σαν σήμερα φωνάζατε "Εδώ πολυτεχνείο" και κάνατε ένα ολόκληρο έθνος να κρέμεται απ΄τα χείλη σας...Θα προσπαθήσω να μεταφέρω και σε όποιον άλλον ενδιαφερθεί στο μέλλον να μάθει τι έγινε τότε,αυτά που σ΄εμένα δίδαξαν οι δάσκαλοί μου...
Ηγέτες του Πολυτεχνείου να είστε σίγουροι πως το πολυτεχνείο ΖΕΙ χάρις εσάς...
Υ.Γ. Φτάνει το ξύλο με τα ΜΑΤ παιδιά...Έχουν κι εκείνοι οικογένειες...
